Waitomo & New Plymouth

Waitomo caves en New Plymouth (Stratford plateau)
In Nieuw-Zeeland is er eigenlijk bijna nergens de mogelijkheid om gebruik te maken van free-WiFi. Zou ik niet echt verwachten want waar ik tot nu toe ben geweest had je free WiFi, zelfs in het openbaar vervoer. Ok ok het is vakantie, maar toch :).

Na 2 dagen in Auckland, was ons volgende bezoek aan Waitomo. We verbleven op een Kiwi Holiday camping. Het was wel weer even wennen voor mij natuurlijk, is slechts de 2de keer dat ik ergens ging kamperen. De camp host was Thomas, een gepensioneerd oud mannetje die volgens mij de hele dag aan het bier zat. Dat rook ik dan weer.... De toiletten waren schoon en de douche was goed te doen. Bij aankomst gingen wij direct de tent opzetten, want je weet niet of het gaat regenen (en het ging ook regenen in de avond!). We gingen nog even de stad in naar de supermarkt Countdown. Zowwww de kleinste is vergelijkbaar met een xl ah formaat. In de avond gingen we (xh ;) ) koken en eten. De volgende ochtend na het ontbijt, oatmeal en een lekker bakkie thee, zijn we richting de Waitomo Caves gegaan. Daar zijn we naar de Ruakuri Cave geweest. Daar kun je stalactites zien. Deze waren net iets anders dan die ik 20 jaar geleden in usa heb gezien. Hier "leeft" de Cave nog doordat er een rivier door de Cave stroomt. De formatie bleef groeien. Ook waren er wat glowworms te zien. Ook zagen we black water rafters voorbij lopen door het vieze koude water. Erg knap van hun vind ik. De volgende Cave, glowworm caves gingen we op een boot zitten. Er waren ongelooflijk veel lichtjes en het leek alsof je naar de sterren keek! Prachtig hoe de wormpjes via sliertjes (je kunt het vergelijken met spinnenweb, maar dan in hangende sliertjes) de vliegjes lokten die zij vervolgens opeten.
De laatste Cave die wij bezochten, de Aranui Cave, was vergelijkbaar met de eerste. Echter, deze had geen rivier er in en was een stuk kleiner. Daarna gingen aan een picknick tafel met een brandertje noodles maken voor de lunch. Het zonnetje scheen weer en we gingen de tent even drogen :). Goed, op naar onze volgende locatie, FitzRoy in New Plymouth.

New Plymouth, Stratford plateau
We waren eerst te ver doorgereden. Net ten zuiden ipv noorden :). Dus maar eerst wezen eten bij een heerlijk tapasresto. We wisten niet hoe de keuken was en hadden stiekem niet veel zin om te koken op de camping. Aangekomen bij de FitzRoy Beach Holiday park zagen we dat er een nieuwe eigenaar was. Druk bezig met nieuwe gebouwen, nieuwe keuken, toilet en douche. Dat zag er écht superschoon, mooi en nieuw uit. Denk niet dat al onze campings zo uitzien, maar gewoon even ervan genieten. In de nacht waaide het enorm hard en xh had voor de zekerheid extra scheerlijnen gebruikt. Daarna regende het keihard. Gelukkig klaarde het op toen we in de ochtend gingen opstaan. Tent nog even laten drogen door de wind en op naar het ontbijt. Oatmeal met muesli. Erg lekker ontbijtje weer. Helaas voelde ik mij niet echt lekker. Het was heel koud in de Ruakuri Cave en ben daardoor ziek geworden. Keelpijn, hoesten en... Stem weg. Maar goed... We gaan gewoon door.

Op het programma van vandaag staat een lichte hike van 3uur retour bij de Dawson Falls, mount Taranaki. De uberkronkelweg naar het startpunt was indrukwekkend. Naast de prachtige natuurvolgegroeid met bomen waar wij doorheen reden, mocht je 100 rijden?! Nou dat dus echt niet. Met 30 was het al vrij hard. In nzd merken we overigens dat je op bijna alle wegen 100 mag waar je in NL op vergelijkbare wegen 80 mag. Zelfs de scherpe bochten scheuren de locals met 100 door de bocht waar je in NL 50 mag. Anyway, op naar de hike. Het begin van de wandelroute was best toeristisch gemaakt. De paden waren gelegd en veel antislip rubber. Was misschien wel nodig voordat alles weg wordt gespoeld. Je liep door een pad vol met bomen en je zag hier en daar een mooie waterval. Aangekomen bij Wilkies pool, de waterval, kon je doorgaan als je het water oversteekt :)). Dit hadden we al eerder gedaan bij de hoge venen in Malmedy. Nu hoeven we dat niet op blote voeten te doen, het water stond niet zo hoog. Even wat balanceren op de stenen bij de oversteek en we waren er. Ik vond het wel beetje eng, omdat ik geen wandelstokken mee had voor de balans. Je merkte direct dat na de oversteek dat de paden anders en niet meer toeristisch waren. Het werd ook steeds zwaarder. Na iets meer dan 1,5 hadden we Stratford Plateau bereikt. Helaas doordat het te bewolkt was hadden we de top van Mount Taranaki niet gezien. Brandertje gepakt en de pakjes noodles gingen weer open. Wat een uitzicht, wat een geniet moment met alleen ons tweeën. Nadat onze buikjes vol waren gingen terug. Nu een ander pad, waaronder "wet weather path". We dachten dat ze daarmee bedoelden om te wandelen als het regende. Misschien was het minder glad of iets dergelijks. Nee dus. Ik zag al dat natte modder en dacht meteen aan onze hike in Malmedy :)). Gelukkig viel het modderdoorzak gevoel reuze mee. Toen we het net in de auto zaten, zag xh de top van mount Taranaki. Hij baalde een beetje dat we het niet boven zagen, maar nu toch even wat foto's gemaakt. Ik moet zeggen dat het best indrukwekkend is om zo dichtbij een slapende vulkaan de staan, het zag er ook erg mooi uit.

Goed, op naar onze volgende locatie.
Ps. Xh schrijft ook "zijn kant" van het verhaal. Die van mij vindt hij te lang :).